سرباز تنها

مسئولیت پایه‏ هایى دارد که بر آن استوار مى ‏شود:

1- خداوند حکیم نعمت‏ها را بى ‏جهت نمى ‏دهد و بى ‏جهت نمى ‏گیرد و این داده ‏ها را ملاک برترى نمى ‏شمارد. پس ناچار داده ‏هاى او بازدهى مى‏ خواهند و در این بازدهى و در این بازگرداندن و در این کوشش‏ هاست که برترى‏ ها تحقق مى ‏یابند.

2- در وجود ما نعمت ‏ها و سرمایه‏ هایى هست که باید بارور شوند و بهره بیاورند و راه بلند ما را سرشار کنند. در فاصله‏ تولد و مرگ، ما این سرمایه‏ ها را از دست مى‏ دهیم. مگر آن که این‏ها را به ثبت برسانیم و در جاى خویش مصرف کنیم. این سرمایه ‏ها اگر در راه هواها و حرف‏ها و جلوه ‏ها مصرف شوند سودى نمى‏ آورند؛ زیرا هواهاى دل و حرف‏ هاى خلق و جلوه ‏هاى دنیا باتلاق‏هایى هستند که سرمایه ‏ها را در خود فرو مى ‏کشند و مى ‏بلعند و هرگز سودى بر آن نمى‏ افزایند.

3- باید سرمایه‏ ها را به جریان انداخت و گرنه احتکار است و باید در راه حق و در راه درست به کار انداخت و گرنه اسراف است و زیان.

هرکس که داراست؛ داراى نعمتى، ثروتى، قدرتى، همتى، فکرى و اندیشه ‏اى، داراى قلمى، قدمى، درمى ... هر کس که داراست مسئول است که آنچه که داشته کجا خرج کرده و براى چه مصرف کرده و به سوى که بازگردانیده.

عین.صاد- مسئولیت و سازندگی